Op woensdag 4-6-14 gaan we voor controle voor de 6e kuur. Voel me redelijk wel moe maar te handhaven. Mijn bloed is redelijk goed hb 6.1, witte bloedlich 1.3 en plaatjes 80. Duss best wel goed.

We hebben dr.Poppema weer, fijn dat was mijn vaste oncoloog en we hebben elkaar een tijd niet gezien.

De arts vraag hoe het met me gaat, nou als ik heel eerlijk ben ik ben er wel klaar mee... Ben moe van het ziek zijn, het iedere keer weer naar beneden geslagen worden, opkrabbelen een aantal goede dagen hebben en deze worden steeds minder. Dan je de laatste week goed voelen en weer op nieuw naar beneden geslagen worden. Het traject is zwaar en lang. Dit begrijpt hij gelukkig. Bij de controle van de de 5e kuur is er sprake van geweest om misschien te stoppen als mijn lichaam het niet meer aan kan. Het  bloed is nu redelijk goed voor iemand die op de 10e dag zit na chemo.

Ook zegt hij 8 kuren is het beste resultaat.. Prima dan gaan we voor de laatste 2. Jullie doen het "ongeloofelijk goed", er zijn niet veel mensen die dit traject helemaal afmaken vooral niet met de soort kuren die jij hebt en dan nog die grote operatie.... Maar dat ik het gehad heb snapt hij ook.

Wil je nog een week uit stel ? vraagt hij. Nee ik zit in dit ritme en daar blijf ik in tenzij mijn bloed niet goed is natuurlijk. Dus we gaan door nog 2 kuren het eind komt in zicht !!! 17 juni de volgende 

We houden het hoofd hoog en het kaarsje brandend !!!

vandaag gaan we weer naar Groningen voor de 6e chemo... en eingelijk gaat alles weer vanzelf ritje ambulance, bloedprikken en wachten. Mijn bloed is goed dat was ook wel te verwachten na de transfusie hb 6.8, witte bloedlich bijna 4 en de plaatjes boven de 200 ! helemaal goed. Deze reis is mijn moeder met me mee Wander komt aan het eind van de middag zodat hij niet zoveel vrij hoeft te nemen. De arts vraagt als hij mijn FAB aan mag prikken, hmmmm "heb je dit vaker gedaan?" Eh ja , okkee dan mag het. Ben niet zo van het prikken en niet zo van het proef konijn spelen.

De FAB wordt aangeprikt en doorgespoten met magnesium want het geeft geen bloed terug en we beginnen op tijd om 16 uur hangt het eerste zakje er aan. Daargaan we dan. De vorige keren heb ik vreselijk overgegeven dit kost me qua energie wel een dag of twee. Er komt een verpleegster we hebben nog een medicijn voor de misselijkheid deze willen we er gaan bij geven vind je dit goed ? dan ga ik overleggen met arts. Dus nog een middeltje erbij zit nu bijna aan het maxium wat betreft anti-braakmiddelen. Gelukkig is het maar 1 capsule voor drie dagen. Voel me dinsdag vrij goed.

Op woensdag starten we ook mooi op tijd met de chemo en voel me redelijk.Ik hoef gelukkig niet te overgeven dus de medicatie werkt. Na een redelijke nacht mag ik op donderdag naar huis.

Mijn maag en darmen voelen als een blok beton, zit helemaal vol. Het is dat ik om 17.30 uur eten krijg van Wander maar ondertussen denk ik waar in mijn lichaam moet ik dit laten ? Je kunt je haast niet voorstellen hoe vol je in je lijf kunt zijn. Ben verder moe en voel me brak. Lig tot zondag veel op bed en ga de deur niet uit. Het is me eigenlijk allemaal wat te veel. Na maandag gaat het  beter. Woensdag 4-6 gaan we  voor controle.

We gaan ervoor, we houden het hoofd hoog en het kaarsje brandend !

op 6-5 gaan we weer voor controle naar het UMCG, het is vandaag alweer de 10e dag.Heb thuis tot maandag op bed gelegen voelde me vreselijk moe en brak, voor mijn gevoel ging het dinsdag alweer iets beter maar de vreselijke moeheid die blijft..Nare smaak in de mond en niet door de moeheid heen kunnen gaan.

Eerst even bloedprikken. Dan krijg ik een botdichtheidsonderzoek dit omdat ik zo'n last heb van mijn gewrichten. Het kan zijn dat ik last heb van botontkalking dit omdat ik dexametason krijg ( voor de misselijkheid) en omdat mijn eierstokken er uit zijn. Het is geen zwaar onderzoek wel met de benen in een hoek van 90 graden dat is wel vervelend maar niet pijnlijk. Dan ga ik naar de poli voor de oncologie. Daar mag ik op een bed liggen, heerlijk ! Als Wander even koffie gaat halen ben ik zo moe dat ik in slaap val...

We hebben om 14.15 uur de afspraak. De arts komt, hoe gaat het met u ? Best wel goed maar ben zo vreselijk moe. Dat kan ik me voorstellen uw hb 4.7, witte bloedlichaampjes 1 en de plaatjes 76. Mijn voorstel is dat u een bloedtransfusie krijgt dan zult u zich weer een stukje beter voelen. Okkee , u moet dan wel een nachtje blijven... Ook goed, maar hoe komt Wander terug we zijn met de ambulance gekomen. Vrienden gebelt die halen Wander, kinderen gebelt voor het eten en een tasje inpakken.

De kuren worden steeds zwaarder en dat is goed te zien aan mijn bloed. De arts is erg tevreden dat ik al zoveel kuren heb gehad maar het wordt nu echt de vraag als ik de laatste 2 kuren nog kan krijgen en als mijn lichaam dit aan kan.  De 10e dag na deze 12 e kuur zal het dan ook gaan uitwijzen als ik de laatste kuren dan ook ga krijgen.

Er wordt een bed klaargemaakt en zo kom ik onverwachts op D2. Nou Hennie dit was toch niet de afspraak. ehh nee maar ik dacht kom laat ik jullie eens wat extra werk bezorgen... Het is even zoeken naar het bloed heb nl anti stoffen en dat kan even duren.De FAB word aan geprikt, geeft ook geen bloed dus een spuitje magnesium en hij loopt weer. Maar rond 17 uur lig ik eraan. Vind zelfs nu ik niet aan de kuur ben het eten blech dus Wander haalt een loempia bij de chinees en die is heerlijk !

Ik krijg 3 zakjes bloed. Lisa en Femmie komen nog even op bezoek en nemen Wander mee terug. AAn het eind van de drie zakjes wel wat moe maar voel me ook anders. Lig met 3 jonge mannen op de zaal dus leuk ook eens met jongere mensen het zijn toch vaak oude mensen waar mee je komt te liggen. De volgende ochtend voel ik me een stuk fitter en dat was ook de bedoeling! Mijn hb is met een dikke punt gestegen.  De ambulance word gebelt en ik mag weer naar Hoogeveen !

Heb nu heerlijke dagen gehad ! genoten van het mooie weer, erop uit met de scootmobiel, rommelen in huis, kleuren, verjaardagen gevierd.. wat een zakjes bloed niet kunnen doen ! En nu is het alweer tijd... morgen gaan we voor de 12 e kuur naar het UMCG. Weten dat ik mij morgen avond weer zwaar *** zal voelen en dat deze week weer een nare week zal worden.

We gaan ervoor ! We houden het hoofd hoog en het kaarsje brandend !

Na heerlijke dagen thuis, prachtig weer, ik in een beetje stijgende lijn is het zo weer 6 mei. En kan ik mijn tasje pakken voor de 5e chemo... Het word zwaarder vind het lastig om weer weg te gaan, de kinderen en Wander te moeten missen en vooral weten dat dit weer een zware week gaat worden..

We zijn mooi op tijd in Groningen en gaan eerst bloedprikken het is erg druk bij de prikpoli maar dat is het voordeel van de ambulance je bent zo aan de beurt. Dan naar de afdeling ik kom op een zaal met 2 dames en een meneer. Fijn dat geeft wat afleiding.

Het is de eerste dinsdag van de maand dus is er koffie drinken voor de oncologie daar gaan we naar toe. Altijd gezellig en treffen een oude bekende leuk. Heb mijn telefoonnr achter gelaten voor als de arts me wil spreken en om half 12 word ik opgehaalt voor het gesprekje met de arts. Een nieuwe arts, jong en altijd even wennen. Na de gebruikelijke vragen hoe is het? , pijn ? klachten? en het onderzoek krijgen we nog even een discussie over het woord moeten. Ik zei ik moet nog 4 kuren en hij zei nou ja moeten ? Tja je kunt gaan bakkeleien over het woord moeten maar ik kies voor leven dus ook voor deze behandeling.. Ik denk dat als ik nu zei van ik stop dat dr Gietema vanmiddag wel aan mijn bedje staat. eUHHH ja daar hebt u wel gelijk in. Zoals ik al zei jong.Ook krijg ik de longfoto de uitslag hiervan is goed er zijn geen afwijkingen gevonden FIJN dat willen we graag horen!

We gaan lekker een broodje eten en zijn om 13 uur terug op de afdeling. Mijn FAB wordt aangeprikt, geeft geen bloed maar een beetje magnesium voor de controle en hij doet het. Fijn , het spoelen gaat beginnen en rond 16 uur beginnen we met de kuur. Lekker op tijd deze keer. Pas als je bloed onderzocht is en goed is gekeurd word de chemo besteld, dus rond 16 uur beginnen is voor ons dus lekker op tijd meestal beginnen we rond 17 uur. De dinsdag is voorbij.

Op woensdagmorgen wordt ik wakker en voel dat de chemo zijn werk doet... moe en rot. Heb weer last van mijn maag. Rustig aan met het eten wat vloeibaar. Verder niet zo veel zin douchen, rondje lopen, fietsen en dan naar bed.Dan komen ze rond 17.30 met het eten blechhh / brrrr gatsie voel het omhoog komen. Als Wander komt lig ik voor het appegapen op bed. We zitten wat te kletsen en wat me de hele dag heeft dwars gezeten komt omhoog ik geef over als of er geen morgen meer is. Het is vreselijk net als je zeeziek bent vooral stil blijven liggen maar een schommeltje en daar ga je weer. Ik blijf aan de gang waar komt het weg. Krijg pillen en een spuitje maar het stopt niet echt. Als Wander weggaat lig ik nog brakker in bed. Ben tot 's nachts 12.15 uur aan het overgeven. Ik neem maar een slaappil en hoop dat die zijn werk gaat doen.

Op donderdag is de misselijkheid weg, wel helemaal op gezet door de anti braakmiddelen maar ik mag naar huis. Dat gaan we doen! In de benen douchen en gaan. Neem afscheid van de zaal en naar Hoogeveen.

We houden ons hoofd hoog en het kaarsje brandend !

Na een aantal slechte dagen gaan we 28-4 weer naar het UMCG voor de controle. Bloed prikken alles is laag hb 5.4, witte bloedlichaampjes 1 en plaatjes rond de 100. Ben moe. Een gesprek met de oncologisch verpleegkundige. Ook wipt er nog een arts binnen voor de bloedwaarden tja ze zijn laag maar het is de 13e dag. Bij de volgende kuur worden er longfoto's gemaakt omdat we nu op de helft zijn van de kuren. Voor de zekerheid. Het is weer ten einde en we mogen weer naar huis... op naar Hoogeveen.

op dinsdag 15 april gaan we naar het UMCG voor de 4e chemo. De ambu is mooi op tijd dus vertrekken we naar het Groningse land. Eerst bloedprikken en dan naar de afdeling. Dan een gesprek met de verpleging en later een gesprek met de arts. Het bloed is goed mijn witte bloedlichaampjes zijn 2.3, plaatjes rond de 200 en hb 6.5. We kunnen starten. Het FAB prikken gaat goed, het geeft geen bloed maar met controle van magnesium loopt ie als een tierelier. Fijn dat hebben we dan ook gehad.

Eerst de kleine zakjes 2x en dan de grote zak. Als deze op zijn eind loopt dan slaat het toe. Het is net als je wordt overspoelt door een grote golf. Heb geen zin meer om te praten, te eten of te drinken... , ook zwel ik helemaal op dik gezicht en vocht in mijn lichaam. Lig dan wat brak op mijn bedje en ben dan de fut helemaal kwijt.Voor degene die bij me zit een rot gezicht om te zien, je wilt wel wat doen maar je kunt niks doen.   

Op woensdag lummel ik 's morgens wat rond, douchen, lopen en even op de home trainer. Heb wat last van mijn maag dus krijg ik een nexium voor mijn maag hoop dat dit helpt. Ook krijg ik 's middags visite van iemand van de koffiedrinkgroep, leuk. De kuur begint mooi op tijd. Rond een uur of half 5 begin ik zo ineens te overgeven, huh wat is dit ? Ben ook niet misselijk of zo. We praten nog even en de visite gaat weg. Krijg om 17 uur mijn medicatie voor de misselijkheid en die komt er even later ook weer uit. "dit doe je toch anders nooit ?" zegt de verpleegster. Nou nee ben niet zon fan van dat gespuug. Krijg een spuitje voor de misselijkheid. Wander is er rond 18.15 we zitten te kletsen en weer begin ik van uit het niets te overgeven. Maar er valt niks te overgeven dus water van onder je voetzolen weg, arghhhh mijn hele keel en slokdarm doet zeer. Dit is niet leuk! Gelukkig hebben ze daar ook weer wat voor. Ben nu helemaal brak. Ga maar naar huis liefie, ik ben zo moe... Dit heb ik nog niet eerder zo gehad..  Ga een poosje slapen en laat op de avond doe ik nog een rondje gang en zit nog een poosje in de huiskamer. Op donderdag ga ik naar huis, dit wil ik ook heel graag want Lisa heeft vanavond haar gala van school. Toch weer een mijlpaal voor ons allemaal.

Ben al een aantal dagen thuis als ik dit stukje schrijf en heb een paar moeilijke en zware dagen achter de rug. Moe en buikpijn. Lig veel op bed. Hoe verder we in de kuren komen hoe zwaarder dit gaat worden is me vertelt. Nog zwaarder ? Is het dan nog niet genoeg? Alle keren sluit ik helemaal achter aan in de rij en dagen van herstel duren steeds een beetje langer..

Maar we zijn de heuvel over we kunnen nu gaan aftellen nog 4 te gaan!!! en daar gaan we voor.

28 april gaan we voor controle en de volgende kuur is 6 mei.

We houden het hoofd hoog en het kaarsje brandend ! 

De 10e dag controle was ´redelijk` mijn witte bloedlichaampjes zijn 1, mijn hb 5,6 en mijn plaatjes 99. Ik vind het best wel goed maar daar zijn de meningen van het ziekenhuis anders over. Goed oppassen is de boodschap en niet ziek worden. wordt voor de zekerheid nog even getemperatuurd maar die is ook prima. we mogen weer naar huis.

ook ben ik de 10e dag naar bloemschikken geweest in het UMCG van de oncologie afdeling, errug leuk en weer een "bekende" ontmoet. Telefoonnrs uitgewisseld zodat we elkaar wat vaker kunnen spreken.

Nu zijn we al weer op de 20e dag en morgen gaan we weer naar het UMCG voor de 4e kuur !! Heb goede dagen gehad. Ben wel iets verkouden geweest maar dat was gelukkig maar een paar dagen. Toch niet voorzichtig genoeg geweest. Pak me heel goed in met sjaal en handschoenen en een winterjas en svetlana (bontmuts) maar heb waarschijnlijk iets op de tocht gezeten.

Was vond ik erg lang moe. In overleg met het UMCG naa de huisarts toe voor bloedonderzoek. Maar mijn hb was zelfs gestegen naar 6,7 dus heel goed zelfs ! Waarom dan zo moe? Tja de fysio wordt iets zwaarder de bedoeling is dat ik toch wat meer conditie gaan kweken.., Wander is hele dagen aan het werk en ben dus meer alleen in huis en dan doe je ook meer. Ga toch wel wat over mijn grenzen heen, vind dat ook lastig in mijn hoofd kan ik namelijk heel veel...en de kuren worden ook iedere keer een stapje zwaarder voor mijn lichaam.

Tas in pakken voor 2 dagen UMCG, morgen om 9 uur komt de ambulance dan gaan we voor de 4e kuur !!

We houden het hoofd hoog en het kaarsje brandend !

Een verdrietige dinsdag..

als Wander mij op dinsdag morgen wakker maakt om naar Groningen toe te gaan, vertelt hij dat Wim is overleden. Wij hebben samen een ruime week op zaal gelegen en het klikte goed met ons allen. Leuke gesprekken en elkaar er door heen proberen te halen. We wisten dat het niet goed ging maar toch... je schrikt. We zijn er beiden naar van.

We maken ons klaar om naar Groningen te gaan. Eerst bloedprikken en dan naar de afdeling. Ik kom op een 2 pers.kamer.

Daar spreken we een verpl.kundige we vertellen het van Wim, ze kijkt me aan en zegt dan je zaalmaatje Joukje is ook overleden. SHIT dit is wel heel veel, wordt er verdrietig van. We zijn allemaal even oud (1970) en hebben nog zoveel te doen. Ik wordt terug gezet in de tijd toen ik hoorde dat ik kanker had, het verdriet en de angst. Toevallig komen op die dag de beide rouwkaarten binnen.. dit heeft zo moeten zijn. En in alle 2 de kaarten zie je dingen van beide terug. Bij de een in een foto en bij de andere in de tekst hoe ze gevochten hebben om dit te kunnen overwinnen om bij hun allerliefsten te zijn. Merk dat dit toch veel met me doet het is nu zaterdag en het blijft nog bij me.

Ga lekker de stad in zegt de verpl.kundige even je zinnen verzetten anders ga je zo rot de kuur in. Dat is zo we gaan de stad in maar het onderwerp blijft wel hangen. 's middags beginnen we met de kuur.

's Avonds laat in het dagverblijf ontmoet ik 2 dames die aan het waken zijn bij hun man en vader. We raken met zijn 3-en aan de praat en hebben een heerlijk gesprek met elkaar. De volgende ochtend als ik nog diep lig te slapen wordt er een lief briefje en een kadootje gebracht door een verpl.kundige van de beide dames. Heel ontroerend en hoe lief ook. De meneer overlijdt 's morgens. Ik spreek de beide dames nog even en geef een grote knuffel, wat moet je nog zeggen?

De woensdag ochtend merk ik de gevolgen van de kuur, ben vreselijk moe en brak. En gisteren was een verdrietige en ook aan de andere kant een mooie dag, later als deze dagen een beetje gezakt zijn kijk je hier ook op terug met een glimlach en haal je herinneringen op hoe lekker de milkshakes wel niet waren.

In overleg met de oncoloog, zaalarts en uroloog wordt besloten dat mijn catheter blijft zitten tot na de kuren, dat zal ongeveer augustus zijn. Ik ben incontinent door de catheter en zal eerst moeten beginnen om zelf te catheriseren. Dit brengt wel de nodige risico's met zich mee zoals een blaasonststeking en die kans is nog al groot. Ook ben ik heel kwetsbaar voor ontstekingen de eerste 14 dagen na de kuur. We moeten kiezen uit 2 kwaden en gaan dan voor de chemo's de rest komt later. Zij willen graag dat ik in de structuur blijf van om de 21 dagen chemo dat is het beste voor de behandeling. Gezien mijn voorgeschiedenis met de andere kuren en dat ik toch wel erg gevoelig ben voor ontsteking/infectie willen ze dat risico niet nemen.

Krijg nog een kuur en dan zijn we klaar voor de woensdag.

Op donderdag morgen ben ik vreselijk moe en heb veel buikpijn. Lig dan ook wat zweterig in bed als de arts komt. Wilt u wat langer blijven? Nou nee ik wil wel graag naar huis... dit is erg, erg vervelend maar "hoort"er ook een beetje bij. Bijwerking van de chemo.. Krijg wat asprines en ga onder de douche daar knap je ook wat van op. Ben om 12.45 weer lekker thuis bij de allerliefsten. Moe, brak en vol.

De derde kuur zit erin nog 5 te gaan.... het aftellen kan beginnen!

We houden het hoofd hoog en het kaarsje brandend!

morgen is het zover dan gaan we voor de 3e chemo. Mijn 10e dag controle was goed wel waren mijn bloedplaatjes vergeleken met de 1e kuur wel meer gezakt de 1e waren ze 129 en bij de 2e 95. Daarom moest ik 4 dagen later bloedprikken in Hoogeveen gelukkig waren ze toen weer in de stijgende lijn. Dus kunnen we morgen gewoon weer afreizen naar het UMCG.

Zie je tegen het kuren op als dit weer begint vragen veel mensen mij. Ja en nee aan de ene kant "verdring"ik het dat ik heen moet wil genieten van de dagen die ik heb en niet lopen tellen van o, dan moet ik weer heen. Maar in je achterhoofd weet je dat het aftellen weer is begonnen dus eerst tel je met 1 week dan met 2 weken en dan de dagen. Weet hoe "goed"ik me voel en weet ook dat ik weer een opdoffer krijg. De wetenschap dat je weer heen moet maakt het ook zwaar zowel voor mij als voor Wander en de kinderen. Ook blijft het spannend hoe kom je deze kuur door.. als het zo gaat als deze 2 kuren van deze serie dan doen we het ervoor.

Veel mensen zeggen er staat niet veel op je blog klopt er is ook weinig te melden, behalve misschien onze dagelijkse gang... en dat verschilt heel erg. Ben en blijf moe direct na de kuur heel erg en naarmate ik naar de 21e dag toe gaat het steeds een stapje beter, dan als je denkt JA nu ga ik de goede kant op is het de 21e dag en word ik weer onder uit geschoffeld.  Dan sta ik weer helemaal achter in de rij. Dit is heel vervelend want in mijn hoofd wil ik heel veel en heel graag maar mijn lichaam, die wil niet... Dus soms doe ik ook wel wat te veel of er is iets leuks waar ik dan voor een dag op bed moet liggen. Dat is ook niet erg wat dit zijn ook de dingen waar ik deze week weer op kan teren als ik in het UMCG lig.

Verder loop ik 2x per week bij de fysio voor opbouw van conditie, dat is zwaar want conditie wat is dat. Zijn begonnen vorige week met de home trainer nou dat was wel erg spannend ! Vooral het opstappen was nogal een klus.. 1 minuut fietsen pauze weer 1 minuut toen eraf en toen nog een keer 1 minuut. Ik was kapot en heb 2 dagen spierpijn gehad! Maar dat is goed zegt de fysio een teken dat de spieren weer beginnen te werken. Ook doe ik dagelijks mijn oefeningen en klooi ik wat aan.

Op dinsdagmiddag ga ik naar het Toon Hermanshuis dit is voor (ex)-patienten en iedereen die met kanker te maken heeft gehad. Daar is op dinsdagmiddag mandala kleuren ben niet zo creabea maar hier hoef je niet over na te denken en kun je gewoon kleuren. Verder is het er ook gezellig er komt van alles op de tafel.

Blij met mijn scootmobiel geeft een mate van vrijheid en kunnen we ook eens anders samen weg. Verder probeer ik alle dagen buiten te komen en de zon mee te pakken.

Mijn tas is gepakt, morgen om 9 uur staat de ambulance klaar en gaan we voor de 3e kuur !

Na de controle van de 10e dag die goed was, bloed, fitheid etc. Ben ik de afgelopen dagen "gewoon" thuis geweest en heb ik niet in het UMCG gelegen. En dat was heerlijk in je eigen huis, wat scooteren, fysio, klooien en bij je allerliefsten zijn. Heb goede dagen gehad, maar helaas dan nadert toch weer de datum dat ik moet voor de 2e chemo en die is 4-3-14.

OP 3-3 wordt ik opgenomen ik krijg een CT-scan van mijn nieren en van het operatiegebied. Dit is na de operatie nog niet weer gebeurt en omdat ik vorige week wat last had van mijn nieren worden die ook direct meegenomen. Ook is het de bedoeling dat ze even gaan kijken naar mijn blaas voor dat vervolg traject.

Krijg dus eerst weer een liter radioactief drinken. Ik zeg tegen de zuster Wander en ik zouden vannavond wel graag uit eten willen zou dat kunnen? Tuurlijk dan prikken we je FAB niet krijg je een infuus in je elleboog en krijg je vanavond weekend verlof!! Nou prima daar gaan we voor. Eerst de scan gelukkig zo klaar wel een stoot van die radio actieve vloeistof door je lijf waar je vreselijk warm van wordt en je het gevoel hebt dat je in je broek plast... Wij zijn die avond heerlijk uit eten geweest met zijn 2-en.

Op dinsdag 4-4 is er koffiedrinken van uit het oncologisch centrum voor kankerpatienten. Daar ga ik ook naar toe. Merk dat ik wel de behoefte heb om soms met "lotgenoten"in contact te komen. Het was erg leuk en heel gezellig. Gewoon lekker kletsen en er was een mw die je een handmassage gaf en de nagels lakte errug leuk! Je ontmoet nieuwe mensen en leert van elkaar.

's Middags is het heerlijk weer en ik wil wel heel graag naar buiten. Gelukkig is er iemand die me wel even buiten wil "zetten"hihi en daar zit ik dan in de rolstoel dik ingepakt bij de zij ingang in het zonnetje! Ik lijk wel op dat vogelvrouwtje van Home Alone...maar dan zonder de vogels... De verpleging kan me goed in de gaten houden en kan me zelfs nog even op de foto zetten met de camera van mijn zaalmaatje want ook helaas voor haar zij is er ook weer. Maar we zijn blij dat we elkaar eindelijk weer zien en wisselen nu de nummers met elkaar uit.Ook hebben we een nieuw zaalmaatje, zij is voor het eerst in het UMCG dus wij helpen haar een beetje om wegwijs te worden hoe het allemaal gaat. Dat is ook fijn dat je wat voor een ander kunt doen.

Dan de uitslag van de CT scan alles ziet er prima uit! geen afwijkingen gevonden. Later in de middag ga ik met de arts mee om de scan te bekijken. ze leggen de beide scans naast elkaar van 23-7-13 en deze van afgelopen maandag en dan kun je de verschillen zien. Raar en heel apart om zo je lichaam van binnen te zien.. een zwart gat waar de kanker heeft gezeten. Je kunt zien waar de stoma zit en de catheter.

Ook wordt dinsdag de catheter eruit gehaalt om te zien als ik ook vanzelf weer kan plassen. Helaas dit expiriment mislukt en ik krijg 's avonds weer een chatheter. Ik voel uit eindelijk wel dat ik moet plassen maar het komt niet. Ik krijg dan ook zoveel pijn omdat mijn blaas veel te vol is, zit dan bijna op een liter. Ik ga in de derde kuur naar de uroloog en wordt dan verder onderzocht.

Dan krijgt ik op dinsdagavond de chemokuur aangehangen, door wat een te late bestelling begint de kuur pas 's avonds om 20 uur.Het FAB aan prikken ging goed helaas gaf de FAB geen bloed terug zoals de verpleging dat graag wil zien. Dus wordt ik gespoten met magnesium, geen prettig gevoel dus op mijn verzoek niet te veel aub. Je wordt warm in je keel, je maag je voelt de bloedvaten warm worden... en dan even later is dat over. de FAB werkt dus eraan met die kuur.

Woensdag is een gezellige dag we kletsen wat, lezen , op de tablet en hangen wat in het rond. De kuur begint wat later omdat ik dinsdag ook laat begonnen ben.De FAB gaf nog steeds geen bloed dus weer een magnesiumspuitje. De dames zijn aan de schudmilkshakes ( die uit de koelkast) en we denken aan echte shakes van de Mac Donalds. Ik stuur Wander een sms kom je nog langs de mac er zijn hier 3 dames die smachten naar een echte milkshake.. als Wander 's avonds de zaal op komt krijgt hij een applaus want hij heeft de echte milkshakes bij zich.. Heerlijk en er zijn 3 dames die voor een poosje heel erg stil zijn...

Dan is het alweer donderdag en mag ik naar huus! Voel me redelijk, heb wat een dik hoofd door de anti braakmiddelen maar ben gelukkig niet misselijk. Heb wel een vieze smaak in de mond waar ik slecht vanaf kom. Verder merk ik dat mijn smaak weer minder wordt en dat mijn haartjes weer beginnen met uitvallen. Dat betekend dat ik dus opnieuw kaal zal worden. Jammer begon er net weer aan te wennen aan het zachte haar op mijn hoofd.

En nu is het vrijdag ben alweer een nachtje thuis geweest, lekker in mijn eigen bedje geslapen wat is dat toch fijn ! Krijgen we 's middags RTV Drenthe radio aan de deur live in de uitzending. Van het programma Muziek met Anouk de opsteker van de week een prachtige bos bloemen van mijn / onze lieve Adri.Ben er nog helemaal beduusd van....

Bijna wekelijks vallen er wel een aantal kaartjes op de mat met lieve woorden, een groet of een mooi gedicht ! dank jullie wel het doet mij / ons goed dat er zo met ons mee geleefd word. Volgende week voor controle naar het ziekenhuis. en de volgende chemo is 25 maart. Ik ga het nemen van het mooie weer en het aftellen gaat nu echt beginnen.. nog 6 te gaan.

We houden het hoofd hoog en het kaarsje brandend !