Het is nu dinsdagavond, nog een nachtje en dan hebben we morgen de afspraak in het ziekenhuis.

Ik heb het het gevoel dat de tijd niet door wil gaan, we/ik proberen het te zoeken in de afleiding al valt dat niet mee.

Zaterdag met Nick naar de voetbal.

Zondag naar omi en 's middags ook maar ergens koffiedrinken. Thuis zijn bij de kinderen.

Op maandag luchen met mijn lieve collega, was gezellig.

de nacht van maandag op dinsdag was erg zwaar bijna niet geslapen, veel wakker en piekeren.

Dan eindelijk is het dinsdag naar de kapper,visite van mijn vriendin wat ook gezellig is !, wat klooien , wat opruimen.. je kunt je draai niet vinden.

Alles gaat door de kinderen gaan naar school, Lisa zou deze week naar Praag maar wilde liever thuis blijven wat wij ook heel goed begrijpen. Het ritme is goed en dat proberen we er ook in te houden. Wander zit in zijn vrije dagen wat ook fijn is dat geeft ook de nodige afleiding.

Maar in mijn hoofd begint het wel steeds weer opnieuw te malen wat als dit... stel dat.. en je kunt geen kant op alles hangt af van de uitslag.. deze laatste dag is erg moeilijk.

Ben ook vreselijk moe, stress , spanning en een laag HB dus vandaag begonnen met staaltabletten.

Jullie lieve berichten in het gastenboek en de kaartjes geven me veel steun ! tanxs hier voor <3

We houden het hoofd erbij en het kaarsje brandend !

Vanmorgen om 5 uur wakker vandaag krijg ik de punctie in Emmen, nog maar even proberen te slapen... Op tijd eruit en wij zijn om 9.30 uur in het ziekenhuis in Emmen.

Eerst een infuus, fijn ik heb moeilijk aanprikbare aders en ben nog blauw van vorige week.. maar er is nog ruimte in de elleboog dus druk het daar maar in.

Dan een clysma, voor degene die niet weet wat het is er word een soort van zeepoplossing in je endeldarm gespoten, dit moet 10 min blijven zitten en dan kun je naar de wc, niet fijn.

Als je in het ziekenhuis loopt met darmproblemen zijn de normaalste vragen :

Hebt u al ontlasting gehad vandaag ? Is het soepel ? zat er bloed bij ? Hoe vaak hebt u het per dag ? Hebt u last van de buik? en de fijnste als u ontlasting hebt gehad wilt u dan bellen dan kan ik het beoordelen.

ik weet dit hoort erbij het is hun werken ze moeten dit weten, maar het blijft intiem even aan wennen maar die tijd van schaamte is voorbij....

De zuster vraagt denkt u dat ze wat vinden JA dat weet ik , ze schrikt u bent nog zo jong, I now. Positief blijven denken en veel sterkte, dank u wel.

Ik wordt de kamer binnen gereden ben zenuwachtig voel de tranen branden in mijn ogen en glijden aan de zijkant eruit. Er komt een zuster zal ik u uitleggen wat we gaan doen ? Nee dank u, geef me maar een roesje... De arts komt pakt mijn hand, het komt allemaal goed we gaan prikken u verneemt er niks van. Meer tranen glijden naar beneden, was het maar voorbij.... We gaan naar binnen met een echo en prikken door de wand heen nemen weefsel en een aantal hapjes. Ik krijgt mijn roesje en zij gaan aan de slag.

Na 20 min zijn ze klaar. terug naar de uitslaapkamer, dan komt Wander ik mag naar huis. Ik ben zo vreselijke moe dus gaan we door naar de huisarts om mijn HB te laten prikken. toch nog maar even een bloedonderzoekje in het ziekenhuis. Dat hebben we ook nog maar even gedaan.

De puncties zijn op gestuurd naar Groningen. Maandag gaat de secretaresse van de chirurg bellen als woensdag de uitslag binnen is. Dan krijgen we woensdag de uitslag. Tot die tijd is het wachten.......en hopen dat het woensdag binnen is.. 

Gisteren hebben we laten weten dat we een blog hebben gemaakt zodat iedereen die dat wil ons kan volgen tijdens deze moeilijke periode in ons leven.

En de reacties zijn overweldigend !!! Het doet mij en ons goed dat er zo veel mensen met ons meeleven, een berichtje sturen, kaartje  heel erg FIJN, woorden schieten te kort het voelt als een warme deken.

Lees met tranen in de ogen jullie berichtjes en lees dan vervolgens mijn eigen blog weer en denk zo weinig woorden en zoveel verdriet en pijn. Niet alleen voor mij maar ook voor Wander, onze kinderen, ouders, broers en zussen.

Vandaag is Wander voor het eerst weer aan het werk gegaan, want hoe raar het ook klinkt dit zijn de dingen die je nu houvast geven in je leven. eten koken, de was. Waar je eerst van baalt geeft je dat nu een soort rust en afleiding.

Lieve allemaal dank jullie wel voor alle reacties! <3 <3

Vandaag zouden we de uitslag krijgen over de "bol". Om 15 uur moeten we in het ziekenhuis zijn bij de MLD-arts.

De uitslag is dat er nog een punctie gemaakt moet worden dit keer met een echo en een naald zodat ze verder in de "bol" kunnen prikken. Hiervoor krijgen we deze week nog een oproep het is de bedoeling dat dit zo gauw mogelijk gaat gebeuren als het kan nog deze week. Dit gaat in Emmen gebeuren.

Het goede nieuws is dat er geen uitzaaiingen zijn dit wordt nogmaals benadrukt door de arts.

Zodra ze weten waaruit deze "bol"bestaat kan er een behandelplan gemaakt worden. Dat dit ding er uit moet is 1 ding wat zeker is. Maar de artsen willen wel goed weten hoe het allemaal zit voor ze gaan opereren.

Ook is het de bedoeling dat ze met dezelfde vaart doorgaan waar we nu in zitten, het lijkt heel weinig maar het is 7 dagen geleden dat het ontdekt is en in die 7 dagen is er heel veel gebeurd.

Het wachten is het ergste en ons is verteld door de oncologieverpl.kundige dat  we nog veel meer moeten wachten.

Na een hele slecht nacht van donderdag op vrijdag met hoge koorts en koude rillingen, bel ik de huisarts vandaag voor de mri voel me zo rot. De huisarts overlegt met de Maag/Darm/Lever arts en na de MRI moet ik daar naar toe.

We belanden op de eerste hulp, en moeten wachten. de Verpleegkundige die ons dinsdag ook heeft geholpen loopt er ook. Heey ben je er weer ? wil het niet?

Ik moet huilen, voel me rot en bang. Je maakt je zorgen dat er wat is ? Nou de MDL-arts was heel duidelijk u hebt een gezwel ter grote van een mandarijn. Hij schrikt.. we gaan kijken als ik een kamer voor je heb.Kan even duren vind je dat erg ? Nee hoor we wachten wel.

Ik word in een kamer gebracht krijg infuus, de arts van dinsdag avond komt kijken Ben hier erg van geschrokken had dit nooit verwacht zegt ze. We hebben een fijn gesprek. Dan gaat de bal groot bloedonderzoek, urineonderzoek, foto's van de longen, de CT scan wordt naar voren gehaald. Het gaat heel snel.

AAn het eind van de middag komt de chirurg met de uitslagen, ik heb dit nog nooit gezien niet op deze plek en niet in deze vorm. Het "gezwel"is 8 cm het is een soort van bol.

Ik ga contact zoeken met Groningen om te overleggen. Er wordt besloten dat ik word opgenomen ter observatie.

Na een verpletterende uitslag moet je mensen gaan bellen en bericht doen van wat er in ons leventje gebeurd.

dit is vreselijk moeilijk voor ons maar ook voor degene aan wie je het vertelt, ik heb het gevoel dat het niet over mezelf heb maar over iemand anders.

Dat hoort wordt mij vertelt.

Vandaag 13-6-2013 "gewoon"gewerkt het voelt goed en geeft me de nodige afleiding.

Vanavond komt de huisarts hij neemt alles met ons door van het goede tot het aller slechtste. Je wordt er verdrietig van dit zijn dingen die je niet wilt horen waar je niet over na wilt denken...

maar er is geen keuze meer we zitten in een 8baan en kunnen hier niet meer uit........

Na een nacht met een innige relatie met de wc pot, je krijgt van dat vieze spul te drinken waardoor je letterlijk helemaal leeg loopt !

Krijg ik op woensdag 12-6-2013 een darmscopie.

De arts die dit doet vraagt nog als het een lekkende inwendige aambei is zal ik er dan direct een bandje om doen ? Tuurlijk doe maar lig er nu toch al.

de scopie is niet fijn maar gelukkig zo klaar.

Ondertussen zijn Wander en Lisa ook gearriveerd om te kijken hoe het is.

Na ongeveer 15 min komt de arts, ik heb hapjes genomen en poliep verwijderd en er zit een gezwel ter grote van een manderijn bij uw darm.

KLETS, FLATS, BOEM en alle grond zakt onder je voeten vandaan, mijn hemel ?? WAT dit kan niet !!! dit gaat niet over ons....

we mogen naar huis.. er zijn afspraken gemaakt voor een mri en ct scan

en daar gaan we de wereld draait door en voor ons is ie zo juist gestopt

Laten we beginnen bij het begin,

op dinsdag 11-6-2013 ga ik naar de wc en heb bloed bij de ontlasting. Vervelend zeg ik tegen Wander en we gaan samen met onze dochter naar de H&M toe. Als we terug komen moet ik naar de wc en er komt meer bloed, daarna nog meer. Toch naar de huisarts , zij belt met het ziekenhuis en ik word in de loop van de week opgeroepen. Voel je, je niet lekker bellen ik heb vanavond zelf dienst zegt de huisarts. Aan het eind van de middag is het een waar bloedbad en ik bel naar de huisartsenpost. Kom maar deze kant op. We worden door gestuurd naar de eerste hulp. Bloedonderzoek, bloeddruk en wachten. Een co-ass komt en vertelt dat ik moet blijven en dat ik morgen een darmscopie krijg. Denk je aan wat ernstigs vragen we nog ? Nee hoor ik niet zegt ze. Fijn dat stelt ons gerust.